Köyüm eski köyüm değil

Türkiye’de köy sayısı ilkokulda okuduğunuz yıllarda kırk bindi. Bu gün itibarıyla onsekiz bin üçyüz otuz beşe düşmüş. Bu da demektir ki yardan fazlası ilçe ve il merkezlerine daha ziyade doğudan batıya göç etmiş. O yüzden büyükşehirlerde altyapı ve hizmet sektörü sürekli genişlemek ve yenilenmek durumunda kalmış, doğudaki yerlere yapılan alt yapı ve kamu binaları atıl duruma düşmüştür. Belki ben aşağıda vereceğim şairin anlatımı kadar veciz anlatamam. Sözü Ozan’a bırakayım.
Dinle mezarından köyün halini,
Asfaltsız yol-sokak kalmadı emmi.
Beton yaptı torun ahşap evini,
Ardıç kiriş-direk kalmadı emmi.

Yandı ocaklarda dirgenle yaba,
Ķöşelerden kalktı teneke soba,
Herkesin altında son model araba,
At-merkepten binek kalmadı emmi.

Müslümanlık kaldı sadece lafta,
Camiide üç-bes ihtiyar safta,
Kur ‘an açılmıyor, bekliyor rafta,
Hadise hiç gerek kalmadı emmi.

Yağ-peynir marketten, ekmek fırından,
Emekliyiz, endişe yok yarından,
Erkekler korkuyor kadınlarından,
Mutfakta un- elek kalmadı emmi.

Traktörler eker, aletler söker,
Pekmezin yerini aldı çay-şeker,
Afgan, Suriyeli kaldı ter döker,
Saban tutan bilek kalmadı emmi.

Köyler şehir oldu, şehir köy oldu,
Çobanlar, çıraklar şimdi bey oldu,
Eski görenekler bilmem ney oldu,
Sizler gibi örnek kalmadı emmi.

Tohum melez oldu, oynandı geni,
Sebzeler, meyveler diyor albeni,
Şişirdi göbeğı, ağarttı teni,
Hormonsuz bir yemek kalmadı emmi.

Kimimiz tansiyon, kimimiz şeker,
Yürümek yok artık, herkeste teker,
Kız-oğlan otuz beş yaşında bekar,
Eski düğün dernek kalmadı emmi.

Seherde horozdan başkası kalkmaz,
Eski anneler yok ocağı yakmaz,
Sabah ondan önce kahvaltı yapmaz,
Erken çıkan erkek kalmadı emmi.

Hasılı eski köy yeniye döndü,
O eski evlerin ışığı söndü,
Göçelim, şehirler çok rahat dendi,
Kadir kıymet, emek kalmadı emmi.

Aşık Sinobi