Mazlum milletler ve Türk Yardımseverliği

Türk milleti her zaman mazlum ve mağdurun yanında zulmün ve zalimin karşısında yer almıştır. Düşmanı bile olsa aman dileyene kılıç sallamamıştır.
Çok ilginç bir anekdot sunalım. Altıyüz bin kişilik I. haçlı ordusu Kudüs’ü ele geçirmek üzere Avrupa’dan yola çıkar. Anadolu Selçuklu sultanı Kılıçaslan 1096 yılında miryekefelon da düşmanı karşılar ancak taraflar arası güç dengesi çok orantısızdır. Selçuklu sultanı bu defa taktik değiştirir ve gerilla tekniği ve vur-kaç yaparak düşmana önemli zayiat verdirir.
Haçlı ordusu toroslar dan Çukurova’ya doğru yaklaştığında kendi dindaşı olan Ermenilerin saldırısına uğrar. Ermenilerin vahşetinden haçlı ordusu toprakları üzerinde savaştığı Türklere sığınırlar.
Sonuçta ordu gerek saldırılar, gerek açlık ve hastalık sebebiyle Kudüs’e vardığında sadece elli bin kişi kalmıştır. Anadolu topraklarında beş yüz elli bin kayıp verirler.
Yine İsveç kralı Şarl Osmanlıya sığınır. Uzun süre misafir edilir. O kadar ki artık sanki kalıcı anlamında Demirbaş lakabı takılır. Ülkesine dönünceye kadar her türlü barınma ve korunması sağlanır. Geride bir hayli borç bırakarak döner.
1845-1852 yılları arasında İrlanda’da yedi yıl süren kıtlık yaşanır. Osmanlı sultanı Abdülmecid Han İrlanda’daki kıtlık nedeniyle maddi yardım yapmak ister ancak İngiliz kraliçesi onur meselesi yaparak para yardımını reddeder. Bunun üzerine sultan iki gemi dolusu patates ve erzak göndererek İrlanda halkının sıkıntısını giderir. Onlarda bu olaya şükran işareti olarak futbol takımlarına Türk sembolleri koyarlar.
1481 yılında Endülüs Emevi devleti yıkılır. Haçlılar orayı ele geçirir. Orada yaşamakta olan Yahudileri ya Hristiyan olması veya katliama maruz kalma arasında tercih yapmaya zorlarlar. Osmanlı sultanı II.Beyazıt (300.000 ) üçyüz bin Yahudiyi gemilerle Osmanlı topraklarına getirir. Selanik, İzmir, Edirne, Bursa ve İstanbul gibi şehirlere iskan ederek katliamdan kurtarır.
Yine II.Dünya savaşı yıllarında nazi soykırımından çok sayıda Yahudi Hitler almanyasından Türk sefirleri aracılığı ile Türkiye topraklarına kaçırılır.
1710-1711 yıllarında Rusya ile yapılan prut savaşı osmanlının zaferiyle sonuçlanır. Ancak savaş esnasında bir bataklıkta sıkışan Rus ordusunu topyekün imha etme fırsatı varken bile Türk ordusu böyle bir şeye tenezzül etmemiştir. Anlaşma teklif eden Rusya ile onurlu bir barış yaparak savaşı sonlandırmıştır.
1991 yılıydı Ermenistan da deprem olmuş halk aç bi ilaç perişandır. Türkiye Cumhuriyeti karabağı işgal etmiş olan son yüz elli yıldır anadolu ve Azerbaycan’da sayısız Türkü katletmiş olan Ermenilere (25.000) ton buğday ve gıda yardımı yaptığı hâlâ hafızalarımızdadır.
Avrupanın göbeğinde (300.000) bosnalı katledilirken devlet ve millet olarak gizli veya açık ordaki mazlum ve mağdur din kardeşlerimize yardım elini uzatmıştır. Kosova içinde benzer girişimler yapılmıştır.
Aynı şekilde Çeçenistan Rusya savaşında da sivil toplum kuruluşlarımız ve ülkemizde bulunan çerkez ve çeçenler yardım etmişlerdir.
Bu gün bile Afganistan, Arakan, Filistin ve Afrika’da mağdur ve mazlum milletlere hem devlet hem millet olarak her türlü maddi ve manevi desteği vermekte tereddüt etmemiştir. Halen bu yardımlar aralıksız devam etmektedir.
Bir istisnası var ki Kırım, Kerkük ve Doğu Türkistan’da yaşananlara müslüman oldukları halde İslâm dünyası gereken destek konusunda sessiz kalmakta. Yardım Yapılıyorsa bile kamuoyuna herhangi bir bilgi verilmemektedir. Birleşmiş Milletler nezdinde diplomatik olarak dahi ses getirici girişim söz konusu olmamakta. İşin acı tarafı bilhassa Uygur larla ilgili Japonya ve batılı ülkeler bizden daha fazla çaba göstermektedir.
En son Cumhurbaşkanının Çin ziyaretine katılan gazeteciler sanki doğu Türkistan’da herşey güllük gülistanlık (mış ) gibi pembe tablo çizmeleri üç maymunu oynadıkları izlenimi verdiği kanaati gözlerden kaçmamıştır.
Sözü merhum Abdurrahim Karakoç’un dizeleriyle bitirelim.
“Esir iken Kırım, Kerkük, Türkistan,
Bana zindan olur Maraş, Elbistan
İbni Sîna, Dedem Korkut, Alparslan
Susarsam, hakkını helâl etmesin.”