Bir Nihat Genç vardı

İki yıl önceydi elime Bosna savaşını ve savaşta boşnakların yaladığı dramları, kahramanlıkları ve Sırpların zulümlerini yalın bir dille ve yazarın taa yüreğinde hissederek kaleme aldığı bir eser okumuştum. Dil ve uslüp olarak sanki olayları yaşıyormuş gibi yansıtmıştı. Eser sağlam bir imanlı kalemin ürünüydü. Altındaki imza Nihat Genç’e aitti.
Kendisi ile şahsen görüşmemiş olsak bile sosyal medya paylaşımlarından tanıyorduk. Karakteri Karadeniz gibi hırçın, özü sözü sert ve net biri idi. Tek kaygısı Türkiye ve onun refah ve mutluluğuydu.
Sözünü esirgemeyen hakikatı en yüksek perdeden haykıran başı dik, alnı ak, yüzü pek biriydi. Samimi bir müslümandı. Günlerdir hastanede amansız hastalıkla mücadele etti.
Sonunda kadere teslim olup Rabbine kavuştu.
Kocatepe Camii İlhan Kesici’nin tabiriyle uzun zamandır böyle kalabalık bir cenaze törenine ev sahipliği yapmamıştı.
Kendisi ne devlet görevlisi ne parti başkanı ne de tarikat lideri değildi ama mensubu olduğu Türk halkının vicdanının sesi olmuş ve karşılığında katıksız sevilmişti.
Eğilmemiş, bükülmemiş yalnız bir bozkurt gibi yaşamış kimseye eyvallah etmemiş doğru yaşamıştı.
Artık sevenlerinin kalbinde aziz hatırası yaşayacaktır. Vasiyeti üzerine “cumhuriyeti yaşatın” Cümlesi hiç unutulmayacaktır.
Taraflı tarafsız herkes tafafından takdir edilmiş biriydi. Şu cümlesini çok beğenirim. “Ben dünyaya bir kere geldim kimse bize efelik yapamaz. ”
Üç kuruşluk dünya menfaati için kılıktan kılığa girenler, devlete kapak atana kadar kırk takla atıp bin bir dereden torpille, çalıntı sorularla işe girip sonra da “rızkımı veren hudâ’dır kula minnet eylemem” diye paylaşım yapanlar Nihat Genç’i asla anlayamazlar.
Onu geç tanımış olduğum için kendime kızıyorum. “Geç bulup, tez kaybetme” Tam da bu durumu anlatıyor. Daha önce tanımış olmayı çok isterdim.
O bir idoldü, mertlik abidesiydi. Allah gani gani rahmet eylesin, mekanı cennet olsun. Yüce Türk milletinin ve sevenlerin başı sağolsun.
Biz senden razıydık Allah da razı olsun Genç adam.