Nefs, benlik, ego

“Beni bende demen ,ben bende degilem
Bir ben vardır bende,benden içeru.”
İnsan kendi kusurlarını görse,başkalarının ayiplariyla uğraşmazdı. Hani derler ya herkes kendi aklını beğenirmiş.Öyle olmasa çatlardık herhalde.
Hattı zâtinda hepimizin içinde masum bir çocuk olduğu gibi öbür tarafta bir canavarın pusuda olduğu hatırdan çıkarılmamalıdır.
İnsanoğlu ” Ahseni takvim ” ile “Esfele safilin ” arasında gidip gelir.Hayatimizin çeşitli evrelerinde en beyaz yalanlardan tutunda en kahredici günahi işlemiş olabiliriz.
Diğer taraftan sıradan bir iyilikte yapmış,çok mühim hayat da kurtarmış olabiliriz.

Ne iyiliklerimizle övünmeli ne de işlediğimiz günahlar sebebiyle hayata küsmeliyiz.Eğer bilerek veya bilmeyerek bir kötülük yahut günahtan dolayı pişmanlik duyabiliyorsak demek ki sinemizdeki vicdan ölmemiş,hâlâ ümit var demektir. Yok bu anlamda hiç bir şey hissetmiyorsak durum vahim demektir. Nasıl ki kalbi duran birine şok tedavisi gerekliyse bize de öyle kuvvetli bir yöntemle vicdanimizi tekrar harekete geçirecek manevi bir tedaviye ihtiyacınız var demektir.
Aynı şekilde yaptığımız hayır veya iyilik bizi şımartiyorsa bunun reklamını yapmak hoşumuza gidiyor egomuzu tatmin ediyorsa bu da hoş değildir.Yine bir şok tedavisi gerekiyor demektir.
Bizim tevhit medeniyetimizde ifrat ve tefrit yani uç noktalarda olmayı pek tavsiye etmeyip aksine kınanacak haldir.(Nefsi Levvame) Onun yerine( havf ve reca) ümit ve korku arasında bir yerlerde olmak lazım. Ne cennet garanti ne cehennem kaçınılmazdır.
Allah’ın rahmetinden ümit kesip ye’se düşmek yoktur.
Başkalarını eleştirirken ne kadar insafsız isek iş kendimize gelince aksine musamahalı ve affedici olabiliyoruz. Yani her anlamda aşırılıktan ve marjinallikten uzak olmamiz elzemdır.
Sevgide de nefrette de ölçüyü korumak lazım.Bazan sevdiklerimizi göklere çıkarır,yerdiklerimizi de gömeriz. Evlatlarımız arasında dahi sevgide adil olamayız ki bu ise kardeşler arasında kıskançlık ve düşmanlığa sebep olur.

Bir Müslüman için tabi olan sırati mustekîm yani dosdoğru “orta yol” üzere yaşamak tavsiye edilir.Bir çok ayette “Allah aşırı gidenleri sevmez” buyurulur.
Çokça iyiliğine şahit olduklarimiza Melek gibi adam,kötülere de şeytan muamelesi yaparız.
Deveye sormuslar inişi mi seversin yokuşu mu?
Deve,düzün suyu mu çıktı demiş.
Atalar demiş ki ;kendini bilen Rabbini bilir.
Kıymetli okuyucularıma acizane tavsiyem odur ki sosyal medyada ahkam kesen nerde ilim tahsil ettiği,hangi kaynaktan beslendiği belli olmayan bol keseden atıp tutan,asıp kesen kısa yoldan cennet vadedenlere itibar etmeyin.

En güvenilir kaynak K.kerim ve sahih sünneti seniyyedir.
Bana tabi olursanız cennete götürürüm diyenleri dikkate almayın.Akil sahipleri boş vaadlere kanmamalı şarlatanlara prim vermemelidir.
İbadet ve taatiyla övünmek Müslüman’a yakışmaz.Öylelerine söylenecek söz “sen kulluğunu Allah’a göster,bize insanlığın lazım.”
Selâm ve muhabbetle